Bart Jansen, Heveadorps natuurfotograaf

“Ik ben nu eenmaal graag buiten, in de natuur”

Hij zit nog maar net of de spraakwaterval valt stil. “Aahhhh! Een bonte specht!” Met het enthousiasme van iemand die voor het eerst op het punt staat een bonte specht te fotograferen richt Bart zijn Nikon op een specht die zit te snoepen uit een pot pindakaas in de tuin. Op zijn Facebookpagina heb ik al tientallen bonte-specht-foto’s en -filmpjes voorbij zien komen, maar hij kan het toch niet laten ook deze specht te vereeuwigen. Als hij uitgefotografeerd is praten we verder. Nou ja: we? Het is voornamelijk Bart die praat.

Tegenover mij zit Bart Jansen, bij velen bekend als de vogel-en natuurfotograaf van Heveadorp. Of: als de altijd goed gemutste dorpsgenoot die sneller praat dan denkt.

Hoe is jouw belangstelling voor de natuur ontstaan?

“Al vanaf mijn tweede jaar woon ik in deze omgeving,”begint Bart. “Tot 1974 in Heelsum, daarna in Renkum en vanaf 1988 in Heveadorp. Vanaf m’n zesde, zevende, struinde ik na schooltijd en in vakanties met vriendjes door de bossen en deed daar dingen die kleine jongetjes leuk vinden. Maar ik had ook oog voor de dieren, die zich soms lieten zien. Man, man, als we een ree tegenkwamen, dan kon mijn dag niet meer stuk. Mijn vriendjes hadden meer oog voor andere dingen. Vogels kijken: vond ik ook machtig interessant. Met een gidsje erbij leerde ik de verschillende vogels herkennen. Maar ik vond het ook leuk om over ze te lezen. Is het een zomergast, een wintergast of is ie hier het hele jaar te zien, is het een zaadeter of een insecteneter, hoe broedt ie, waaraan herken je z’n gezang en ga zo maar door.”

En die belangstelling bleef, ook toen je aan het werk ging?

“Jazeker, die belangstelling werd alleen maar groter. Ik ben al snel lid geworden van Vogelbescherming Nederland. Vijfendertig jaar ben ik dat inmiddels. En dat beschermen kun je best letterlijk nemen. Een tijdje geleden heb ik me enorm kwaad gemaakt omdat ze (GLK, red) die dode boom op de Duno waarin een bosuil zat te broeden wilden omzagen. Ze hebben er een nestkast naast gehangen en dan denken ze dat die bosuil daarin gaat zitten broeden. Maar dat doet ie natuurlijk niet. Dankzij mijn bezwaren staat die boom er nog steeds. Ze lijken wel gek!”(Bart hapt naar adem).

“Maar ik vind niet alleen vogels kijken leuk hoor,” vervolgt Bart. “Ineke (Barts vrouw, red.) en ik komen graag op de Hoge Veluwe -we hebben een jaarkaart- en kennen de plekjes waar je vaak edelherten, reeën, moeflons en wilde zwijnen kunt spotten. Geweldig! Honderden foto’s heb ik daar gemaakt. Vlinders: ook heel interessant.”

“Kijk nou toch eens!” Weer stokt de waterval. “Een eekhoorn!”

En inderdaad, langs de stam van de douglasspar achter in de tuin daalt onze huiseekhoorn af om zijn dagelijkse walnootjes te scoren.

“Klik, klik, klik,” zingt z’n camera. “Mooi hè,” zucht Bart

“Waar was ik gebleven?” “Oh, ja, mijn werk. Ik ben lasser geweest van beroep. Bij een bedrijf in Heteren. We fabriceerden van alles. Vooral machines en veel dingen voor de offshore industrie. Onderdelen voor windmolens, glijhellingen voor reddingsboten, hulpkranen, je kunt het zo gek niet bedenken of we maakten het. Interessant werk, maar wat ik naast mijn werk deed vond ik misschien nog wel leuker.

En dat was?

“Meer dan twintig jaar werkte ik als vrijwilliger bij de Beken- en Sprengengroep Zuidwest Veluwe van het IVN. Zwaar, maar leuk werk. Een heel sociaal gebeuren ook. Je werkte samen met dokters, slagers, ingenieurs, kantoorlui: allemaal mensen met veel belangstelling voor de natuur.”

“Lid van de ‘Kleiputtenstichting’, ben ik ook geweest. Schoonhouden van de kleiputten langs de rivier, snoeien, excursies organiseren, allemaal leuk werk. Ik ben nu eenmaal graag buiten, in de natuur.”

En dat is Bart nog steeds. De jaren beginnen te tellen en z’n pijnlijke knieën maken het ravotten met z’n kleinkinderen en het lopen moeilijk. Maar z’n e-bike biedt uitkomst. Dagelijks trekt hij erop uit. Altijd ‘gewapend’ met z’n camera, langs de bosuil op de Duno, speurend naar vogels op de Fonteinallee of, wat verder weg, in de Gelderse Vallei.

Op zijn Facebookpagina zijn zijn trofeeën te bewonderen: foto’s en filmpjes van ‘alledaagse’ vogels zoals wilde eenden, maar ook van vogels waaraan u en ik misschien zomaar voorbijlopen. Want heeft u langs de Fonteinallee wel eens een roodborsttapuit gezien? Of, om er zo maar eens een paar te noemen, een tjiftjaf, rietgors, fitis, ijsvogel, groene specht, of sperwer?

Ik niet. Maar Bart wèl!